Bardzo trudno nam pogodzić się z faktem, że 12 kwietnia 2016 r. odszedł nasz współpracownik, kolega i przyjaciel - JACEK KALIŃSKI, wieloletni dyrektor administracyjny Wydziału Zarzadzania UW. Chociaż wiedzieliśmy, że od lat miał obolałe ciało, to do samego końca wierzyliśmy, że Jego chęć życia, przyjęty reżim dnia codziennego oraz pomoc lekarska, zwyciężą.

Jacek był człowiekiem mądrym, inżynierem z wykształcenia ale z duszą humanisty. Interesował się zarówno gospodarką, nowoczesnymi formami zarzadzania, polityką, historią jak i literaturą. Można z nim było prowadzić inspirujące dysputy na przeróżne tematy. Będzie nam tych dyskusji bardzo brakować.

Jako inżynier był bardzo precyzyjny i wymagający, jako człowiek zaś, tolerancyjny i dobroduszny. Nigdy nas nie zawiódł. Do pracy na Wydziale Zarządzania przyszedł prawie 17 lat temu – po tym jak  zaprojektował, zbudował i uruchomił Warszawski Rynek Hurtowy w Broniszach. Musiał zwolnić stanowisko prezesa GIEŁDY dla polityka. Nigdy się jednak nad tą niezasłużoną dymisją nie rozczulał, ponieważ znał swoją wartość, którą wielokrotnie potwierdzili m.in. Izraelczycy i Holendrzy, proponując mu pracę  u siebie i tworzenie podobnych rynków hurtowych w ich krajach. Uważał jednak, że Jego miejsce jest tutaj. Kochał Warszawę, Mazowsze i Polskę. Cieszyliśmy się, że został w kraju, bo pomógł nam bowiem bardzo w przebudowie Wydziału Zarządzania UW. Dbał o każdy szczegół, prowadził niezliczone rozmowy z architektami, wykonawcami, pracownikami samorządu lokalnego, Urzędu Mazowieckiego oraz z instytucjami finansującymi przebudowę Wydziału. Podczas dyskusji, zawsze na wszystkich robił wrażenie osoby niezwykle profesjonalnej i rzeczowej. Kiedy przebudowa Wydziału została dokończona a jeden z nas został prorektorem, Jacek przeniósł się na Krakowskie Przedmieście - do centrali UW. Tutaj także wykazał się ogromną znajomością rzeczy i pomimo choroby, czynnie uczestniczył w procesie technicznego i organizacyjnego przebudowywania Uniwersytetu oraz w pozyskiwaniu środków finansowych na te cele. W centrali także zyskał sobie wielu sprzymierzeńców. Niewiele zabrakło, aby mógł się cieszyć z kolejnych ukończonych projektów.

Jacek był marzycielem, który potrafił realizować marzenia. Z tego powodu cieszył się wielkim szacunkiem wszędzie tam, gdzie przebywał, pracował, bądź występował. Miał szerokie horyzonty i bardzo mu zależało na tym, aby zarówno Wydział, Uniwersytet jak i Polska dalej się rozwijały. Wszystko to bardzo nas zbliżyło podczas tych lat pracy, dyskusji i przyjaźni.

Jacku, odszedłeś za wcześnie, ale Twoje dzieło będzie zapamiętane.

Żegnaj Przyjacielu i do zobaczenia.

Alek, Jurek, Kazik